Ταξιδεύοντας στη “Χώρα του Ποτε”

Ταξιδεύοντας στη «Χώρα του Ποτέ»

Πως θα ήταν το τώρα μας αν κάθε μέρα ξυπνούσαμε με το αίσθημα της Ευγνωμοσύνης?

Αν αντί για την έκφραση «γιατί σε εμάς», λέγαμε «γιατί όχι σε εμάς»?

Αν είχαμε την επίγνωση της αξίας του Βιώνω & Μετουσιώνω τις σκέψεις μου?

 

Ένταση, Στρες, Άγχος, Θυμός, Θλίψη …συναισθήματα που μαστίζουν τον εσωτερικό μας κόσμο.

Ενεργειακά Τροχοπέδια που κατακλίζουν το Νου και την καρδιά, βάζοντας μας σε μια διαδικασία απόρριψης του ίδιου μας του εαυτού.

Αγάπη, Αποδοχή, Συγχώρεση … συναισθήματα αγνά, αρχέγονα που όμως εγκλωβίζονται από τους προσωπικούς μας δαίμονες και την επιβολή του Εγώ.

Είναι τα πράγματα τόσο απλά ή είναι τόσο πολύπλοκα στον κυκεώνα των προκλήσεων της καθημερινότητας?

Είναι το εκάστοτε Τώρα μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα από συνειδητή επιλογή ή κάτι που μας επιβάλλεται παραβιάζοντας την Ελεύθερη Βούληση μας?

Οι αρχαίοι έλεγαν Είμαστε οι Σκέψεις μας και εγώ θα συμπληρώσω ότι οι σκέψεις μας είναι δημιούργημά μας. Είτε Θετικές είτε Αρνητικές είναι μέρος του Είναι μας.

Ο ουρανός είμαστε εμείς, τα σύννεφα είναι οι σκέψεις αναφέρετε σε ένα βιβλίο Ταντρικής Φιλοσοφίας.

Οι σκέψεις όπως και τα σύννεφα έρχονται και φεύγουν Εμείς όμως είμαστε εκεί, Σταθεροί, Παρατηρητές, Αποδέκτες τους.

 


Αν αφήναμε για λίγο όλα αυτά και επιστρέφαμε πίσω στη φύση μας, αν βλέπαμε τη ζωή με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια αγνότητα, με το ίδιο μεράκι όπως είμασταν παιδιά, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αυτά μέσα μας?


Η Δράση φέρνει την αντίδραση
Το Βιώνω με κάνει συνειδητό
Το Αποδέχομαι με βγάζει από τη θλίψη
Το Αισθάνομαι μου δίνει ζωντάνια
Το Πιστεύω μου δίνει δύναμη
Το Δεν Ανησυχώ μου ανοίγει νέους ορίζοντες
Το Δεν Φοβάμαι με απελευθερώνει
Το Νιώθω Ευγνωμοσύνη με ολοκληρώνει και μου φέρνει ευδαιμονία

Το κάθε Τώρα μας, είναι ένα θαύμα, το θαύμα της ίδιας μας της ζωής, ας το καλωσορίσουμε & το αγκαλιάσουμε σαν ένα δώρο της ίδιας της ύπαρξης μας, χωρίς προσδοκία, χωρίς προσμονή, χωρίς προσκόλληση ή σκοπό.

Η επίγνωση της Ύπαρξης μας είναι η Αρχή.

Η εμπιστοσύνη σε αυτήν είναι ο δρόμος μας για την εσωτερική πληρότητα.

Γιατί η ομορφιά των πραγμάτων βρίσκεται στην απλότητα τους, όπως τότε, που είμασταν παιδιά.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι σχετικός, το παρελθόν είναι ιστορία, το μέλλον είναι ένα μυστήριο.

Το Άπειρο Εδώ, το Αιώνιο Τώρα είναι η ευλογία του να είσαι συνειδητός.

Χωρίς προσκόλληση σε παρελθοντικές καταστάσεις, χωρίς εξάρτηση για μελλοντικούς στόχους.

Ένα βήμα στο κάθε τώρα μας μπορεί να γίνει η αιωνιότητα της ύπαρξης μας.

it's only fair to share...Share on Facebook
Facebook
Tweet about this on Twitter
Twitter
Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
Share on Tumblr
Tumblr