Όταν η αναπνοή σου μπαίνει μέσα σου, παρατήρησε : Για μια στιγμή ή για ένα χιλιοστό της στιγμής πριν ανέβει η αναπνοή προς τα επάνω – πριν βγει προς τα έξω – δεν υπάρχει αναπνοή.
Μια αναπνοή μπαίνει μέσα σου. Τότε, υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο που η αναπνοή σταματά. Ύστερα η αναπνοή κινείται προς τα έξω. Όταν η αναπνοή κινείται προς τα έξω, τότε και πάλι για μια στιγμή ή για ένα τόσο δα κομματάκι της στιγμής, η αναπνοή σταματά. Τότε η αναπνοή μπαίνει προς τα μέσα, κατεβαίνει προς τα κάτω.
Πριν η αναπνοή μπει μέσα ή βγει προς τα έξω, υπάρχει μια στιγμή που δεν αναπνέεις. Αυτή η στιγμή είναι πιθανό να συμβεί, επειδή όταν δεν αναπνέεις, δεν βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο.
Να καταλάβεις αυτό: Όταν δεν αναπνέεις είσαι νεκρός. Υπάρχεις, αλλά νεκρός. Η στιγμή όμως έχει τόσο μικρή διάρκεια, που ποτέ δεν την παρατηρείς.
Η εισπνοή είναι αναγέννηση. Η εκπνοή είναι θάνατος.
Η εκπνοή είναι συνώνυμη με το θάνατο. Η εισπνοή είναι συνώνυμη με τη ζωή. Έτσι, με κάθε αναπνοή πεθαίνεις και ξαναγεννιέσαι. Το κενό ανάμεσα στα δύο έχει πολύ μικρή διάρκεια, αλλά η προσεκτική παρατήρηση και η προσοχή σε κάνουν να νιώσεις το κενό. Τότε δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Είσαι ευλογημένος. Έχεις γνωρίσει. Το πράγμα έχει συμβεί.
Δεν χρειάζεται να εκπαιδεύσεις την αναπνοή σου. Άφησέ την έτσι όπως είναι. Πως μπορεί να συμβεί με μια τόσο απλή τεχνική? Φαίνεται τόσο απλή! Με μια τόσο απλή τεχνική είναι δυνατόν να γνωρίσεις την αλήθεια?
Το να γνωρίσεις την αλήθεια σημαίνει να γνωρίσεις αυτό που ούτε γεννιέται ούτε πεθαίνει, να γνωρίσεις αυτό το αιώνιο στοιχείο, που υπάρχει πάντοτε.
Μπορεί να γνωρίζεις την εκπνοή, μπορεί να γνωρίζεις την εισπνοή, αλλά δεν έχει γνωρίσει ποτέ το κενό ανάμεσα στα δύο.
Δοκίμασε το! Ξαφνικά θα το καταλάβεις και μπορείς να το καταλάβεις.
Πάντοτε βρισκόταν εκεί. Τίποτα δεν χρειάζεται να προστεθεί σ’ εσένα ή στη δομή σου.
Πάντοτε βρισκόταν εκεί. Το κάθε τι είναι πάντοτε εκεί, εκτός από μια συγκεκριμένη επίγνωση.
Πως λοιπόν, μπορείς να το κάνεις αυτό?
Πρώτα, απόκτησε την επίγνωση της εισπνοής. Παρατήρησε την. Ξέχνα οτιδήποτε άλλο.
Απλώς παρατήρησε την εισπνοή – το ίδιο το πέρασμα. Όταν η αναπνοή αγγίξει τα ρουθούνια σου, νιώσε την εκεί. Τότε, άφησε την αναπνοή να κινηθεί προς τα μέσα. Κινήσου με πλήρη συνείδηση της αναπνοής. Όταν πηγαίνεις με την αναπνοή κάτω, κάτω, κάτω, μην χάνεις την αναπνοή. Μη βιάζεσαι και μη μένεις πίσω. Απλώς μείνε μαζί της. Να θυμάσαι αυτό:
Μη βιάζεσαι και μην την ακολουθείς σαν σκιά. Να είσαι συγχρονισμένος μ’ αυτήν.
Αναπνοή και συνειδητότητα πρέπει να γίνουν ένα.
Η αναπνοή μπαίνει μέσα σου. Μπαίνεις κι εσύ μέσα.
Μόνο τότε θα είναι εφικτό να πιάσεις το σημείο που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αναπνοές. Δεν θα είναι εύκολο.
Μπες μέσα στην αναπνοή, ύστερα κινήσου προς τα έξω.
Μέσα – έξω, μέσα – έξω.
Ο Βούδας χρησιμοποιούσε αυτή τη μέθοδο, γι’ αυτό και έχει γίνει μέθοδος βουδιστική.
Στη βουδιστική ορολογία, είναι γνωστή ως «αναπανασάτι γιόγκα». Και η φώτιση του Βούδα ήταν βασισμένη σε αυτή την τεχνική – μόνο σε αυτό.
Αν εξακολουθήσεις να ασκείσαι στο να έχεις συνείδηση της αναπνοής, στην επίγνωση της αναπνοής, ξαφνικά, μια μέρα, χωρίς να το ξέρεις, θα φτάσεις στο μεσοδιάστημα.
Καθώς η επίγνωση σου γίνεται διαπεραστική βαθιά και έντονη, καθώς η επίγνωσή σου θα σε στηρίζει, ολόκληρος ο κόσμος θα σε στηρίζει.
Ο κόσμος σου είναι η εισπνοή σου και η εκπνοή σου. Αυτή είναι ολόκληρη η αρένα της συνειδητότητας σου. Ξαφνικά θα νιώσεις το κενό, μέσα στο οποίο δεν υπάρχει αναπνοή.
Όταν κινείσαι επακριβώς με την αναπνοή σου, όταν δεν υπάρχει αναπνοή, πως μπορείς να παραμένεις στην άγνοια?
Ξαφνικά αποκτάς επίγνωση ότι δεν υπάρχει αναπνοή και θα έρθει η στιγμή που θα νιώσεις ότι η αναπνοή ούτε βγαίνει ούτε μπαίνει. Η αναπνοή έχει σταματήσει εντελώς.
Σ’ αυτό το σταμάτημα, η «ευεργεσία».
